Bloed, zweet en tranen

Nou ik was best wel druk afgelopen tijd moet ik zeggen. Ik kan niet alles vertellen (zitten jullie ook vast niet op te wachten, maar ik zal beginnen met een indringend verslag van mijn fieldtrips:)

Wonder boven wonder lukte het me om in de goeie bus te stappen en ojawel ik stapte ook nog op de juiste plek uit, waardoor ik dus op de plaats van bestemming kwam. Vanaf het kantoor van mijn organisatie ging ik met de motor naar allerlei dorpjes. Het was heeel interessant om het platteland rond Jaipur te zien. Het verschil in leefsituaties van mensen in de stad en op het platteland is heel groot hier. We gingen ook naar allerlei super afgelegen achtergestelde gebieden, waarvoor we vet lang met de motor door het woestijnachtige gebied moesten rijden. het zand was heel mul, dus dat ging een beetje lastig, maar uiteindelijk kwamen we toch overal waar we zijn moesten. We bezochten scholen, bibliotheekjes en vrouwenhulpgroepen. Probleem was alleen dat niemand echt goed engels sprak en ik niet zo goed hindi. Ik doe nu trouwens wel een cursus Hindi, echt leuk, en handig ;) maar goed mijn nivo is nog niet dusdanig dat ik een diepteinterview kan houden in het hindi, maar wie weet...wellicht spreek ik vloeiiiend hindi...als ik weer in NL ben :doubt: :lol:

Op dinsdag en woensdag bezocht ik een van de vrouwenhulp centra die mijn organisatie runt. Dit centrum is gelegen ongeveer 50 km ten zuiden van jaipur in een vrij klein dorp. De vrouwen die daar komen komen allemaal uit dorpjes in de omgeving. Ik bezocht ook het politieburo. Toen ik in het centrum was kwamen verschillende vrouwen praten over hun problemen. Toen een van de social workers net in gesprek was met 2 zussen, waar van er 1 wilde scheiden (buitengewoon controversieel), kwam er een huilende vrouw binnengestormd met bloed op haar hand en een hoofdwond. Bleek dat ze net in elkaar geslagen was
door haar buurman. Nadat ze wat bedaart was, moest ze het intakeformulier ondertekenen, waarna de social worker met haar naar het politie buro zou gaan voor een verklaring. Net zoals de meeste vrouwen in dat gebied kon ze niet schrijven, maar ze had een papiertje mee met haar naam, dat ze toen na ging doen.

Afgelopen zaterdag ben ik naar een public hearing over dalit vrouwen gegaan. Dit zijn de kastelozen en de armsten van de armsten van de armsten in India. Voor vrouwen is het nog moeilijker dan voor de mannen, omdat zij vrouw zijn en dus een lagere status hebben dan de mannen. Twee studenten vertaalden voor mij en degene waar ik mee was. Ik moet zeggen dat die vrouwen echt super heftige verhalen hadden zeg pfff. De public hearing ging als volgt: er was een panel met daarin een man van de high court, een advocate, een professor en een paar bekende vrouwenactivisten. Na een inleiding werden omstebeurt de verhalen van de dalit vrouwen behandeld, die zelf hin verhaal deden, waarna de panelleden reageerden. Er kwamen ongeveer 12 vrouwen aan de beurt. Om jullie een idee te geven zal ik even wat van de verhalen die de vrouwen vertelden samenvatten (zitten jullie vast niet op te wachten haha maar goed ik doe het toch :D):

- Een 13 jarig meisje ging naar school, hetgeen heel ongebruikelijk is voor dalit meisjes. Op een dag werd ze opgewacht door 5 mannen die haar meenamen en haar verkrachtten. Ze vertelden haar dat ze haar en haar familie zouden vermoorden als ze iets zou vertellen. Hierdoor zijn haar broertjes en zusjes en zij zelf met school gestopt, al zei de man van de high court dat ze zeker weer moest beginnen.

- Een vrouw vertelde dat ze werkte als construction worker (Dalits doen dus echt de kuttigste banen die je maar kan bedenken, waarbij ze ook nog eens vet uitgebuit worden. Op een dag had ze last van haar maag en haar man gaf haar wat geld voor het ziekenhuis. Onderweg naar het ziekenhuis kwam ze haar schoonbroer tegen in zijn jeep. Hij zei dat hij haar wel even kon brengen. Nou dit deed hij dus mooi niet. Hij en de andere mannen die in de auto zaten, kidnapte haar en reden tot ze na 6 dagen een ongeluk kregen, rond jaipur, en verkrachtten en martelden haar:( HOE erg!

- Een moeder en een dochter lagen te slapen toen er opeens een man binnen kwam geslopen die hen begon te slaan met een stok. Toen hij hiermee klaar was, en de vrouwen meer dood dan levend waren, nam hij de 15 jarige dochter mee en sindsdien (het is nu 2 maanden geleden) heeft niemand meer iets van haar gehoord...

Okee dit is wel genoeg ellende, al komt er nog bij dat de dalits het bijzonder hard hebben om gerechtigheid te krijgen. De vrouwen worden vaak verkracht door de politiemensen en ook wilden ze meestal geen aangiftes opnemen enzo echt heel erg en de juryleden gaan er vanuit dat dalits zowieso liegen, dus als hun zaak eenmaal voor de rechter komt, is het vaak alsnog verloren moeite....


Ja gelukkig zijn er ook nog een heleboel activisten en ngo's die wel voor deze mensen opkomen:)

wow lekker depri verslag haha

Oke ff iets luchtigs dan
ik ben klaar met mijn stage, en deze week ben ik aan het chillen, shoppen en sightseehen geslagen, met iemand die nu ook vrij is en zaterdag vertrekt. Het is nog steeds lekkerrrr weer dusss ja alles toppie joppie :p

Ik ga waarschijnlijk nog even een ander klusje doen, dat k erges geritseld heb en dan reiiiiiiiizen denk ik:) ja oh nou mijn internettijd is op en ik moet mijn hindi nog oefenen voor de les zodadelijk ohohhh en ik wou nog zoveel meer vertellen en ook nog foto's erop zetten maar goed geen tijd meer doeii!